V

 

Ότι δίνεις , παίρνεις. Μια από τις πιο συχνά αναπαραγόμενες σοφιστείες και η πιο ανακριβής. Κατ’ αρχάς καλό είναι να επανεξετάσεις την αξία του «δίνεις» . Τότε και μόνο τότε μπορείς να αξιολογήσεις το «παίρνεις» . Αυτό αφενός γίνεται προσδιορίζοντας το αν αυτό που δίνεις έχει την ίδια αξία για εσένα με αυτόν που το λαμβάνει. Αν εσύ, παραδείγματος χάρη, απαρνηθείς την βολή σου πράττοντας αλληλέγγυα αλλά ο αποδέκτης αυτής της αλληλεγγύης ούτε την είχε ανάγκη ούτε την ζήτησε ,τότε δεν θα χαίρει της αξίας που πίστευες εσύ ότι θα έχει και κατ’ επέκταση δεν θα σου επιστραφεί η θα σου αναγνωριστεί με κάποιο τρόπο. Είναι σα να προσφέρεις νερό σε κάποιον που πεινάει η να δίνεις τροφή σε κάποιον που είναι ήδη χορτασμένος. Επιπρόσθετος το αρχικό σου κίνητρο , δηλαδή η απολαβή θέτει το όλο επιχείρημα σε σαθρές βάσεις. Καλύτερα να δίνεις επειδή θέλεις να δώσεις χωρίς να συνυπολογίζεις την απολαβή , παρά να προσφέρεις με αυτοσκοπό να λάβεις.  ΟΙ άνθρωποι κουβαλάμε πληγές μαζί με όλα τα υπόλοιπα. Κάποιοί τρέφονται από αυτές   , κάποιοί φροντίζουν οι ίδιοι να προφυλάσσονται από μελλοντικές παρόμοιες πληγές αλλά  ταυτόχρονα τις κρατάνε  ευλαβικά ανοιχτές και κάποιοί πραγματικά δυνατοί τις  αποδέχονται , τις αφήνουν να κλείσουν και   επιστρέφουν   ξανά στο πεδίο .  Μια  από τις πληγές  που συναντάς πολύ συχνά  είναι αυτή  που δημιουργείται από την μη ολοκληρωμένη προαναφερθείσα συνδιαλλαγή. Δίνεις χωρίς να πάρεις ? Πονάς. Αντί όμως να αναθεματίσεις τον άνθρωπο που δεν σου επέστρεψε αυτό που πιστεύεις ότι άξιζες , σκέψου τι έδωσες και γιατί το έδωσες. Ίσως τότε καταλάβεις ότι η όλη  προσδοκώμενή δοσοληψία  ήταν μια πολύ μεγάλη παρανόηση.