Ημέρα 6η.
Αγαπητέ κύριε J.
Παράξενο αυτό να συμβαίνει
σε κάποιον που καταλαβαίνει ότι τα πάθη είναι στην ανθρώπινη φύση. Έχω πλήρη κατανόηση
του ότι είναι σφάλμα να κρίνω κάποιον από την χειρότερη στιγμή του και ότι μια πράξη
είναι ικανή να χαρακτηρίσει την ίδια την πράξη και όχι την ολότητα του ατόμου.
Οι ανθρώπινες επαφές είναι ένας συνεχής κύκλος
ανταλλαγών. Παίρνω και δίνω. Μόνοι ικανοί να κρίνουν την επάρκεια της ανταλλαγής
,οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι. Μέσα σε αυτόν τον κύκλο έμαθα να μην ζητώ. Είναι ο μόνος
τρόπος να ξέρεις ότι αυτό που θα πάρεις είναι αληθινό και πηγαίο. Καμιά
αξία στο να πάρεις κάτι που εκβίασες. Έτσι λοιπόν δεν έχω απαιτήσεις και προσδοκίες.
Από τον κανόνα αυτό ξεφεύγουν εκείνοι οι λίγοι που έχω δημιουργήσει ένα ισχυρό δεσμό. Η αγέλη. Συνέπεια
και ειλικρίνεια . Αυτές είναι οι μόνες προσδοκίες μου. Συνέπεια στον λόγο. Αυτό
μαρτυρά την επιθυμία και το αν μπορώ να βασιστώ σε εκείνους. Ειλικρίνεια. Δεν ξορκίζω
το ψέμα όσο τις μισές αλήθειες. Αυτές δείχνουν την φυγόπονη διάθεση του άλλου. Την
επιθυμία να καθησυχάσει τις τύψεις του λέγοντας σου κάτι από αλήθεια , θέλοντας
όμως να αποφύγει τις συνέπειες .
Κάποιες σπάνιες φορές θα αγνοήσω τον ίδιο μου τον κανόνα και θα ζητήσω θέλοντας να διατηρήσω το δέσιμο με κάποιον σημαντικό για εμένα. Εάν εκεί δεν βρω ευήκοα ώτα ο δεσμός ραγίζει. Παύω να περιμένω κάτι. Αρχή επί τέλους.
Καλύτερα εγώ με λόγους να με σέβομαι ,παρά εμείς και να αποφεύγω τους καθρέφτες.
Στο είπε και η “Θάλασσα”.
Η αξιοπρέπεια έχει τίμημα.
Και το λένε μοναξιά.
Μέρα έκτη.
Με σεβασμό και εκτίμηση Λ.
Στίχοιμα - Μέρα που σκεφτήκαμε εμάς (Θάλασσα)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου